Bon ana!! Oftewel gelukkig nieuw jaar!!!

Veel te lang geleden…

Daar zijn we dan weer met een verslag op onze website. Het is inmiddels alweer heeeeeeeel lang geleden en we gaan proberen jullie weer zoveel mogelijk op de hoogte te brengen van onze belevenissen hier.
Allereerst willen we iedereen die dit leest veel geluk, gezondheid en voorspoed wensen voor 2016! Op naar een nieuw en fantastisch jaar!!
Waar moeten we beginnen, er is zoveel gebeurd!

De kinderen…
Ze hebben het enorm naar hun zin op school. Ze maken vriendjes en vriendinnetjes. Met Nika´s oren gaat het op dit moment nog steeds goed. Ze zwemt met oordoppen in en een duikbril op, om te voorkomen dat er water in haar holtes kunnen komen (haar duikbril zit over haar neus). Ze krijgt anti-allergie medicijnen en dagelijks neusspray om haar holtes zoveel mogelijk open te houden. Voor nu werkt dit dus allemaal prima.
Ze had een hele lieve juf, juf Lotte. Ja ‘had’, want helaas heeft ze afscheid van haar moeten nemen omdat juf Lotte teruggaat naar Nederland. Na de vakantie krijgt ze 2 nieuwe juffen. Parttime werken is niet gebruikelijk hier, maar toch krijgt ze er 2. Hopelijk zijn ze net zo lief als Lotte.
Fedde heeft ook een schat van een juf, juf Marlies. Fedde doet het prima op school, goed rapport (net als Nika trouwens) en hij is het braafste jongetje van de klas. Hij heeft een paar vriendjes, waarvan Lars echt zijn favoriet is! Ze spelen heel vaak samen. Ook zit hij op voetbal, wat hij heel leuk vind. Maar toch twijfelt hij of hij toch niet liever op beachtennisles gaat. Nika wil ook gaan beachtennissen, dus we gaan zien wat het wordt. Al met al zijn de kinderen hier heel blij.
Het is ook een heerlijke plek om op te groeien. Altijd buiten, veel ruimte om het huis, mooi weer, wat wil een kind nog meer. Als we ze vragen wat ze leuker vinden, Nederland of Aruba, dan kiezen ze (nu) voor Aruba! Het leven is hier rustiger, minder hectisch. Ik denk dat ze dat wel aanvoelen. Het strand wordt al normaal voor ze, ze hebben helemaal geen zin meer om elke week naar het strand te gaan.
Van de Sint hadden ze een bodyboard gekregen. Dat is wel erg leuk. Op het strand Arashi zijn er redelijk hoge golven. Daar kunnen ze zich goed vermaken met het board. Nika was er meteen heel handig in. Fedde sloeg daarentegen meteen over de kop en wilde niet meer. Maar na even doorzetten (bikkel!), heeft ook hij de slag te pakken. Leuk om de goede golven te pakken en op het strand te worden gesmeten!
Dus ja, ook op Aruba is Sinterklaas geweest! Hij kwam aan met de boot bij de haven. Sint was hetzelfde, maar de pieten waren iets anders. Over de pietendiscussie is hier met geen woord gerept. En dat op een eiland met veel zwarte mensen. De pieten waren hier zo zwart als wat! De meeste mensen zijn hier van zichzelf al vrij donker, maar ze waren ook nog eens flink geschminkt.
Ze strooien hier niet met pepernoten, maar juist met oneindig veel zuurtjes, toffees en lolly’s! Echt, ze waren absoluut niet zuinig met uitdelen! Ook hier hebben de kids hun schoen gezet en we hebben hier ook sinterklaasavond gevierd. Dat was erg gezellig (en chaotisch ), samen met Feddes vriendje Lars en zijn ouders en zusjes! De kids zijn goed verwend!

Lieve mensen op bezoek…
Ook hebben we de afgelopen maanden weer wat bezoek gehad! In november kwamen Esther en Suus. Echt heel fijn om ze weer te zien en te kunnen knuffelen. Het geeft een heerlijk gevoel om iedereen ‘ons’ eiland te kunnen laten zien. Natuurlijk moesten we ook werken en de kids naar school, dus ze hebben ook lekker samen op het strand gelegen en leuke dingen gedaan. Maar het was ook heel fijn om samen te zijn!
We hebben samen gegeten bij de Zeerover, we zijn naar Conchi (natural pool) gelopen en daarnaast hebben we vooral veel bij gekletst. Ik (Kirsten) heb nog een salsa workshop gedaan met Esther en Suus, bij Bugaloo. Suus kan al heel goed salsa dansen, maar voor Esther en mij was het een behoorlijke uitdaging!!
Oh ja (dat mogen we niet vergeten), we hebben veel pastechi en rijst met vlees gegeten van Don Hector! Dit is een stalletje (soort take away) van Dominicanen die heerlijk kunnen koken!! Voor niet al te veel geld kan je daar verrukkelijk eten kopen. Vooral Suus heeft ervan genoten! Het afscheid viel ons zwaar, maar ook dat hoort erbij.
In december kwamen Mark en Jolien! Zij hebben de eerste anderhalve week zelf het eiland rond gecrost en het mooie eiland ontdekt! Daarna hadden wij ook kerstvakantie en hebben we samen vakantie gevierd. We hebben zelf even lekker de toerist uitgehangen, helemaal super! We zijn eerst met z’n vieren een middag naar de struisvogelfarm geweest. Tsjonge, wat zij die beesten onnoemelijk groot! En happen dat kunnen ze. We hebben ze laten happen in onze vingers, maar ze hebben geen tanden dus dat kneep alleen een beetje. Later hebben we ze echt zelf gevoerd. Onze stoere vent (dat is Fedde, voor de duidelijkheid ) ging als eerste, wat een lefgozer!
Een dag (of wat) later zijn we samen met M&J naar Palm Island gegaan. Weer een dag later hebben we een jeep gehuurd om lekker offroad te kunnen rijden. Met de jeep zijn we dwars door het ruige Arikok naar Conchi gereden. Nou, met recht offroad!! Mark en Jorrik hebben gereden en zij vonden het geweldig! Kirsten en Jolien vonden het vooral heel spannend, maar het was zeker de moeite waard. Vanaf de achterbank werd vaak geroepen dat de mannen rustiger moesten rijden, maar de mannen wilden zich deze mooie kans niet laten ontnemen. Kirsten vond mij (Jorrik) erg lomp rijden, maar ze nam snel haar woorden terug toen Mark achter het stuur ging zitten. Haha!!
Vooral Kirsten vond het heel spannend om er zelf heen te rijden, want op een sticker op het dashboardkastje stond dat we niet met de jeep naar Conchi mochten rijden. En als dat er staat, dan zal het wel heel gevaarlijk zijn en moeten we het niet doen. Maar we (de mannen) hebben aangetoond dat het wel kan!! Gelukkig was Kirsten ook blij nadat haar hartslag wat was gezakt, haha.
Conchi is zo’n mooie plek! Met Esther en Suus konden we in de pool zwemmen. Deze keer was het water veel te ruig en was zwemmen helaas onmogelijk! We zijn nog wel even op de rotsen geklommen en hebben genoten van de hoge golven die tegen de rotsen aanslaan. Daarna zijn we verder gereden. En we hebben een paradijselijk plekje ontdekt! Vlakbij een grot is er een natuurlijke bron met kraakhelder water, waar je heerlijk met de voetjes in kan. Het is er prachtig groen (dit is uitzonderlijk voor Aruba) en mooi begroeid. En er hangt zelfs een schommeltje boven het water. Het lijkt een soort real life droomvlucht van de Efteling, zo mooi en rustgevend! Hier gaan we vaker naartoe, zeker weten! In het water zitten visjes die aan je voeten knabbelen (zoals dr. Fish). Na een uurtje relaxen zijn we teruggegaan, met heerlijke zachte voeten. We hebben de jeep ingeleverd en hebben daarna genoten van een heerlijke cocktail op het strand, bij onze favoriete cocktailbar (bij Manchebo beach).

Verder zijn Jolien en Kirsten nog naar een spa geweest. De mannen mochten na een avondje doorzakken bij 080 ’s ochtends vroeg op om de kids te passen. De dames hadden een scrub en massage en een heerlijke lunch. Verder konden ze genieten van een mooie plek, een lekker zwembad en hun welverdiende rust! Wat Kirsten vooral heel fijn vond, was de warme douche!! Thuis hebben we namelijk geen warme douche en missen we die eigenlijk ook niet. Maar eenmaal weer onder een warme douche voelde dit als ongekende luxe! Dus ze heeft 3x gedoucht die dag!

Wat heel fijn was, was dat M&J kerstavond en eerste kerstdag ook nog bij ons waren. Op kerstavond zijn we lekker uit eten geweest. We hebben samen genoten van een heerlijke kaasfondue bij Taste of Belgium (net niet onze roots, maar toch aardig dichtbij ). Op eerste kerstdag hebben we zelf lekker eten gemaakt (pannenkoeken en quiche) en dit hebben we meegenomen naar het strand. Onder het genot van een cocktail en het lekkere eten hebben we genoten van elkaar. Het is vreemd om kerst hier in de warmte vieren, maar toch denk je wel wat vaker aan thuis dan anders. En gelukkig waren M&J bij ons op dat moment, thanx daarvoor!! Voor hen was dit zelfs het laatste dagje zon, zee, strand, want ’s avonds vlogen ze alweer naar Nederland (de tijd veel te snel voorbij gegaan ). Aan het begin van de avond hebben we ze op het vliegveld afgezet. Ook deze keer was dat behoorlijk emotioneel (het went nooit)! We hebben enorm van ze genoten. Bedankt lieve Mark en Jolien voor alle fijne momenten samen en de waardevolle gesprekken die we samen hebben gevoerd!

Het dagelijks leven…
Terug naar het dagelijkse leven hier. Jorrik heeft het erg naar zijn zin op school en is er helemaal op zijn plek! Zijn kinderen doen het heel erg goed en voelen zich helemaal thuis bij hem in de klas. Sommigen wilden zelfs liever op school blijven dan vakantie thuis vieren. Kirsten heeft een aantal keer geholpen in zijn klas en het is duidelijk hoe goed Jorrik zich voelt bij deze klas met lieve kinderen. Echt mooi om te zien hoe hij ervan geniet om met deze kinderen bezig te zijn. Ze hebben bijna allemaal wel een verhaal en de thuissituaties zijn soms best schrijnend, maar ze doen het ongelooflijk goed! Jorrik heeft ze in zijn hart gesloten en gaat voor hen door het vuur (en andersom ook!). Het is wel een hele drukke baan…Jorrik steekt er veel tijd in, maar het is het zeker waard voor de kinderen!
Kirsten werkt niet meer in de bar van het hotel. Ze was de enige Nederlandse tussen de latino’s. Wat een enorm mentaliteitsverschil! Hierdoor kon ze er op een gegeven moment niet meer mee samenwerken. Er kwamen steeds meer strubbelingen, het kostte haar steeds meer energie en dat was niet meer de moeite waard. Nu geeft ze sportlessen in hetzelfde hotel. Hopelijk gaat dat nog beter lopen, maar het begin is er. Vanuit het hotel is er niet veel medewerking. Het hotel zou het veel beter moeten communiceren naar de gasten, maar dat doen ze helaas niet. Misschien moet Kirsten zich niet zo terughoudend opstellen, maar ze heeft het gevoel dat ze niet te veel moet willen omdat de Arubanen en Zuid-Amerikanen dat nog wel eens lastig vinden. Dat moet dus nog een weg vinden.
Verder heeft Kirsten al best wat waarneemwerk op een praktijk gedaan en ze hoopt dat volgend jaar ook weer te kunnen doen. Het gebrek aan structuur en controle is wel heel lastig voor haar. Ook blijkt dat ze haar vak als fysiotherapeut nog wel heel erg leuk vind, ondanks dat ze hier weleens aan twijfelde in Nederland. In Nederland waren het m.n. de zorgverzekeringen die het vak minder leuk maken, door alle regels die ze stelden. Hier is er geen HKZ en geen administratie die allemaal smart moet worden ingevuld (wat het vak soms verandert in een administratieve functie). Het draait hier om de patiënten en de behandeling van hen. Dat is wat ze toch het allerleukste vindt. De patiënten gaan hier wel heel anders met klachten om. Dat geeft haar weer een nieuwe uitdaging om mee om te gaan.

Het leven op Aruba…
Verder is het leven hier heerlijk, maar het blijkt nog steeds behoorlijk wennen. Het gaat hier in een veel rustiger tempo. Het duurt eindeloos voor je iets voor elkaar hebt. Je moet veel geduld hebben en de energie om te blijven investeren, net zolang tot je het voor elkaar hebt. Gelukkig heeft Jorrik een baan, maar voor Kirsten is dit wel wat anders. Ze is druk met van alle regeldingen, de kinderen brengen en halen en het huishouden. Dit is voor haar niet altijd even bevredigend en dan is het hard werken en ze moet een lange adem hebben om qua werk wat voor elkaar te krijgen. Maar met haar doorzettingsvermogen moet het goed komen!
Ook hebben we gemerkt dat je elkaar hier heel hard nodig hebt. Je moet het echt samen doen, want je hebt hier niet je sociale netwerk als in Nederland. Al beginnen we ook heel langzaam wel een sociaal netwerkje op te bouwen nu. We zijn allebei begonnen met beachtennis. Kirsten speelt samen met Linda. Ze spelen competitie samen en hebben hun eerste toernooi al gewonnen. Het klikt op de baan, maar ook daarbuiten. Jorrik speelt ook competitie 1x per week, samen met Ward. Zij hebben hun eerste pot gewonnen.
Daarbuiten zijn we regelmatig met anderen op de baan te vinden om een balletje te slaan, soms wel 3-4 keer per week. Het is een leuke plek om mensen te ontmoeten en beachtennis is een geweldig spelletje om te spelen. Ook Nika en Fedde zijn inmiddels aangestoken door ons enthousiasme. Dus die vinden het geen straf om mee te gaan. Ook zij kunnen daar met andere kids lekker spelen of een balletje slaan.
Er wordt vaak gezegd dat je zeker een jaar, zo niet langer, nodig hebt om echt je draai te vinden. En we merken dat dit zeker het geval is. In Nederland heb je zo je ritme samen wat werkt, dat moeten we hier eigenlijk weer helemaal opnieuw uitvinden samen. Maar gelukkig zijn we een goed team samen (soms met vallen en opstaan) en we gaan dat samen zeker redden. We worden als gezin nog hechter dan we al waren.
We hebben de afgelopen weken vakantie gehad en woensdag begint de school hier weer. Zowel tweede kerstdag als Oud & Nieuw hebben we bij vrienden (Linda en Niels) gevierd. Het klikt ook goed tussen Niels en Jorrik, dus dat is fijn. Beetje jammer dat Niels pas aangaf competitie te willen spelen nadat Jorrik zich al met Ward ingeschreven had, maar hij is nu wel de vaste back-up. We hebben tweede kerstdag geBBQd en met O&N hebben we de hele avond lekker buiten aan de oliebollen gezeten. ’s Nachts heb ik (Jorrik) wel voor het eerst een trui aangetrokken, want het is nu wel iets kouder dan in augustus, september. Overdag is het nog steeds een graadje of 30, dus we overleven het wel…haha! We wilden op 1 januari de Nieuwjaarsduik doen, maar we vonden het nog net iets prettiger om bij L&N aan het zwembad te blijven zitten .
Op naar een nieuw jaar met hopelijk wat meer rust. We hopen onze draai hier helemaal te vinden en samen een heerlijk jaar te kunnen hebben. Kirsten hoopt op wat meer (en regelmatiger) werk en verder willen we vooral genieten van elkaar, dit mooie eiland met hele lieve mensen en het leven wat we hier aan het opbouwen zijn. We vinden ons huis en het plekje waar we wonen nog steeds heel erg fijn. Een heerlijk ruimte waar we ons thuis voelen en een superplek op het eiland. De mogelijkheid om altijd buiten te zijn is echt een verademing!
We zijn vast ook een heleboel vergeten te vertellen, maar er is zoveel gebeurd dat we niet alles kunnen noemen. Hopelijk komt er de volgende keer weer wat sneller een verhaal op de website, zodat jullie kunnen blijven meegenieten van ons mooie avontuur!

Heel veel liefs van ons alle 4!!!